Program Wisła - Kanał Łączański

Kanał ten, zwany zrazu Małopolskim, zaczęli w 1912 raku budować Austriacy. Roboty szły sprawnie, skora do pierwszej wojny zrobiono znaczną część wykopów oraz postawiono kilka mostów drogowych i rozmaite urządzenia hydrotechniczne, jak wpusty i syfony.
Ale był to jeszcze kanał bez wody. Mosty wisiały nad pustym rowem.
Okres międzywojenny w całości wypełniły prace koncepcyjne i projektowe. Już 9 lipca 1919 roku rząd wnioskował do Sejmu o upoważnienie go do budowy drogi wodnej ze Śląska, przez Kraków, do ujścia Sanu (jako wstępny etap gigantycznej arterii Marze Czarne - Marze Północne!), lecz istniały pilniejsze potrzeby i inwestycję odkładano z roku na rok. Roboty miały skalę lokalnej dłubaniny, chociaż pod koniec lat trzydziestych interesowało się nimi wojsko, licząc na tani transport węgla do zbrojeniowych fabryk Centralnego Okręgu Przemysłowego. Tuż po drugiej wojnie projekt kanału odżył, zastał nieco zmodernizowany i w latach pięćdziesiątych nareszcie urzeczywistniony. Kanał ma dwie funkcje: bocznym odgałęzieniem doprowadza wadę chłodniczą do elektrowni w Skawinie oraz służy żegludze śródlądowej. Może przyjmować barki 1OOO-tonowe. Niestety, jednostki tego formatu absolutnie nie mieszczą się w Wiśle ani przed, ani za kanałem, więc jest to możliwość teoretyczna.